ปลายทางที่ไม่รู้จัก แต่รักนะ Furano (หลงญี่ปุ่นตุลา 57)

ความเดิมจากตอนที่แล้ว เจ้าของเกสต์เฮาส์คะยั้นคะยอให้คุณพ่อคุณแม่พาลูกไปดูหิมะบนเขาให้ได้ ขับรถไปแค่ครึ่งชั่วโมงเอง พูดเสร็จก็จัดแจงตั้งจุดหมายปลายทางในจีพีเอสให้เรียบร้อย สี่คนพ่อแม่ลูกขึ้นรถ โบกมือลา ออกรถปุ๊บ อ้าว จีพีเอสเปลี่ยนจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาญี่ปุ่น ทั้งหน้าจอและเสียงพูดนำทาง

ทั้งคุณพ่อและคุณแม่พยายามจิ้มกลับไปที่หน้าจอหลักเพื่อเปลี่ยนภาษา แต่ไม่สำเร็จ คุณพ่อขับรถต่อไปอย่างใจเย็นเพราะแผนที่แสดงบนหน้าจอชัดเจน ขับตามได้ง่ายมาก แต่ว่า พอเราดูหิมะบนเขาเสร็จแล้ว เราจะตั้งจุดหมายปลายทางถัดไปได้ยังไง อ๋อ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ขับไปก่อนก็แล้วกัน ใจเย็นกันมากเลยนะ

ขับไปประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว ปลายทางที่ไม่รู้จัก Tokachidake Spa ถ้าไม่มีป้ายเขียนไว้ก็คงมาเล่าต่อไม่ถูกเหมือนกันว่าพาลูกไปดูหิมะที่ไหน รู้แต่ว่าหนาวมาก ปากสั่นกันทั้งบ้านตั้งแต่ตอนเช้าที่เกสต์เฮาส์แล้ว แต่ที่นี่หนาวกว่าอีก ทำเอาพี่รักปวดหัวขอเข้าไปหลบความเย็นยะเยือกในรถเลยทีเดียว ก็คุณแม่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเพื่อการนี้นี่นา พอถ่ายรูปกับป้ายเสร็จ ทุกคนกลับมาที่รถ กระหน่ำใส่เสื้อกันหนาว หมวก ถุงมือ คนละหลายชั้น แล้วเดินต่อ (น่ะ ใช่ แล้วเดินต่อ)

ที่นี่มีเส้นทางเดินชมธรรมชาติสั้น ๆ ครึ่งชั่วโมงด้วย คนที่เสียดายที่สุดคงจะเป็นน้องโรม เพราะจะเดินไปจนสุดทางให้ได้ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมกลับ คุณพ่อ คุณแม่ พี่รัก เดินตามไปสักพัก ชักไม่ไหว เพราะไม่แน่ใจว่าอีกไกลแค่ไหน กว่าน้องโรมจะยอมหันหลังกลับ คุณพ่อต้องยกโดราเอมอนมาอ้าง ถ้ามัวแต่เดินที่นี่ จะไปไม่ทันเวลาเข้า Doraemon Waku Waku Sky Park นะ นั่นแหละ น้องโรมถึงยอม

ตามตารางเดินทางของเรา วันนี้เราจะไป Farm Tomita, Ningle Terrace, Furano Cheese Factory, Furano Jam studio/Anpanman Shop แล้วไปคืนรถที่สนามบิน New Chitose เข้า Doraemon Waku Waku Sky Park และนอนที่โรงแรมในสนามบิน แต่หิมะน้อย ๆ ได้เบียด Furano Cheese Factory และ Furano Jam studio/Anpanman Shop ออกไปจากโปรแกรมของเราเรียบร้อย

คุณพ่อเดินกลับมาที่รถแบบหันรีหันขวางหาคนมาช่วยเปลี่ยนจีพีเอสกลับเป็นภาษาอังกฤษ แต่ยังไม่เจอเหยื่อ พอคุณพอสตาร์ทรถ ไม่อยากจะเชื่อ จีพีเอสเปลี่ยนกลับเป็นภาษาอังกฤษเองเลย แหม ปล่อยให้เรามั่วกันอยู่ตั้งนาน

เราตรงดิ่งไป Farm Tomita ที่แม้จะไม่มีทุ่งลาเวนเดอร์กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาในฤดูใบไม้ร่วง แต่ก็ยังมีแปลงลาเวนเดอร์ให้ได้เชยชม และครอบครัวเราไม่พลาดซอฟต์ครีมครั้งที่ 6 ที่นี่มีรสแคนตาลูปกับรสลาเวนเดอร์ด้วยนะ

ส่วน Ningle Terrace เป็นที่ที่คุณแม่ไม่ยอมพลาดเด็ดขาด เป็นกระท่อมน้อยหลายหลังในป่า ขายของที่ระลึกน่ารักไปหมด คุณแม่ได้แท่งแก้วปริซึม และการ์ดทำมือน่ารักติดมือมาบ้างตามประสาคนชอบงานประดิษฐ์ ซึ่งพอกลับมารวมกับของที่มีอยู่แล้วที่บ้าน ก็ได้ประมาณสี่กล่องรองเท้าแล้ว (อุ๊ย คุณพ่อจะมาตามอ่านหรือเปล่าเนี่ย)

พอขับรถออกจาก Ningle Terrace คุณพ่อพูดทันทีว่าหิวมาก เจอร้านไหนร้านแรกแวะทานมื้อกลางวันร้านนั้นเลยนะคุณแม่ คุณแม่ว่านอนสอนง่าย ตอบว่า ค่ะ หลังจากที่ให้คุณพ่อคุณลูกรอคุณแม่เข้าออกกระท่อมครบทุกหลังเลย ตามนั้นค่ะ