แปลงร่างเป็นนินจา ที่ Nikko Edo Wonderland (หลงญี่ปุ่นตุลา 57)

เช้านี้ ทุกคนตื่นกันแต่เช้า รีบทานข้าวปั้น ขนมปัง นม ชา กาแฟ ที่ตุนไว้จากเซเว่นเมื่อคืนนี้ เพราะต้องใช้เวลาเดินทางสองชั่วโมงกว่าจะถึง Nikko พี่รักกับน้องโรมยังไหวด้วยความตื่นเต้นที่จะได้นั่ง Shinkansen เป็นครั้งแรก วันนี้ฝนตกปรอย ๆ แต่เช้า เราต้องแวะซื้อร่มที่เซเว่นก่อนข้ามถนนไปสถานีรถไฟ

คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือ น้องโรม เพราะการไป Edo Wonderland ในวันนี้ จัดขึ้นเพื่อน้องโรมโดยเฉพาะ คุณแม่ไม่แน่ใจว่าน้องโรมเริ่มรู้จักนินจาจากการ์ตูนเรื่องอะไร ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นนินจาเต่า ในขณะที่พี่รักขอไปดูโดราเอมอน น้องโรมขอไปหมู่บ้านนินจา เด็กบ้านนี้ไม่ค่อยสนใจ Disneyland กับ Universal เท่าไหร่ ที่จริงมีหมู่บ้านนินจาอีกแห่งที่นินจ๊านินจา แต่ต้องใช้เวลาเดินทางถึงสามชั่วโมง ไปกลับก็หกชั่วโมง คุณพ่อคุณแม่จึงตัดใจเลือกที่นี่ อย่างน้อยน้องโรมจะได้ใส่ชุดนินจา แต่ไม่มีการฝึกนินจาเด็กอย่างที่น้องโรมต้องการ

บนรถไฟตู้ที่เป็น Green Seat มีผู้โดยสารน้อยมาก น้องโรมเลยมีที่นั่งเป็นของตัวเอง ไม่ต้องนั่งกับพี่รักหรือนั่งตักคุณแม่ การนั่งรถไฟก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่เด็ก ๆ เพลิดเพลินกันมาก พี่รักเพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูป น้องโรมเพลิดเพลินไปกับการทานขนม ตุนไว้เยอะมากจากเซเว่นนั่นเอง พอหยุดทานขนมก็คุยตลอดเวลา ตอนที่ลงจาก Shinkansen มาต่อรถไฟสาย Nikko Line ช่วงเวลา 42 นาทีบนรถไฟ น้องโรมพูดไม่หยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียว มีฝรั่งสองคนนั่งฝั่งตรงข้าม ฟังน้องโรมพูดตลอด คุณแม่เข้าใจว่าฟังทุกคำพูดมากกว่าที่คุณพ่อคุณแม่ฟังเสียอีก เพราะเค้าทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ และทำหน้าทำตาเล่นกับน้องโรมตลอดเวลาเหมือนกัน คุณแม่ยังงงว่าฟังกันรู้เรื่องมั้ย

พอถึงสถานี Nikko เราก็ไปยืนรอรถเวียนของ Edo Wonderland เจอคนไทยสองสามกลุ่มที่นี่ พอถึงจุดหมาย สิ่งแรกที่ต้องทำคือพาน้องโรมไปเปลี่ยนชุดเป็นนิจา เพื่อไม่ให้น้องโรมเหงา คุณแม่จึงเสียสละเปลี่ยนชุดกับลูกด้วย (อิอิ) ตอนที่ยืนรอคุณพ่อตั้งกล้องถ่ายรูป ยังมีนักท่องเที่ยวคนไทยมาทำไม้ทำมือขอถ่ายรูปกับคุณแม่เลย คุณแม่อมยิ้มบอกเค้าว่า เป็นคนไทยค่ะ เค้าทำตาโตเล็กน้อยแล้วยังคงขอถ่ายรูปกับคุณแม่ต่อไป แก้เขิน

เมื่อน้องโรมอยู่ในชุดนินจา และมีดาบที่เค้าแถมมาให้ในมือ น้องโรมจะตั้งใจตั้งท่าให้คุณพ่อถ่ายรูปมากกว่าปกติ มีความสุขล้นเหลือ และยิ่งท่ามากขึ้นกว่าเดิมหลังจากดูการแสดงนินจาจบ เพราะจำท่าเพิ่มเติมมาจากที่เค้าแสดง ส่วนพี่รักก็เดินตามน้องคอยถ่ายรูป ไม่ค่อยยอมเป็นนายแบบเหมือนเดิม

เราอยู่ที่นี่จนถึงมื้อเที่ยง พอทานข้าวเสร็จก็นั่งรถเวียนไป Toshogu Shrine เดินมาราธอนกันอีกแล้ว วันนั้นมีกองมาถ่ายทำรายการอะไรไม่รู้ คนเยอะมากมาย คุณพ่อจึงชวนคุณแม่และลูกกลับไปนั่งรอรถไฟที่หน้าสถานีกันดีกว่า ระหว่างรอรถไฟ คุณแม่อาสาไปซื้อซอฟต์ครีมครั้งที่ 7 มาให้สมาชิกทุกคน เดินไกลเหมือนกัน กลับมาเห็นคุณพ่อก้มหน้าก้มตาดูวุ่นวายมาก พี่รักรีบรายงานว่าคุณพ่อทำโทรศัพท์มือถือหายครับ โทรกลับไปที่ Edo Wonderland เค้าบอกจะโทรกลับ หรือว่าเราจะต้องกลับไปที่นั่นอีก หรือจะให้เค้าส่งไปให้ที่โรงแรม ว่าแต่ไปลืมหรือทำตกไว้ที่ไหนยังไม่ค่อยแน่ใจ คุณพ่อคิดว่าน่าจะเป็นบนรถเวียนนั่นแหละ พอใกล้เวลาขึ้นรถไฟกลับโตเกียว ก็ปรากฎว่ารถเวียนของ Edo Wonderland คันเดิมมาส่งผู้โดยสารหน้าสถานี คุณพ่อรีบวิ่งขึ้นไปดู เห็นโทรศัพท์วางอยู่บนที่นั่งที่คุณพ่อนั่งเมื่อสองชั่วโมงก่อนอย่างปลอดภัย เจอคุณแม่แอบค้อนเล็กน้อย

เพื่อไม่ให้เป็นการน้อยหน้า ขากลับ พอลงจาก Shinkansen คุณแม่เดินตัวปลิวลืมคัมภีร์ 77 หน้าไว้บนรถไฟบ้าง ทำเอาคุณพ่อเหล่กลับนิดนึงเหมือนกัน แต่คุณพ่อคุณแม่นึกไว้อยู่แล้วว่าต้องมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแน่ เราจึงเตรียมคัมภีร์มาสี่ฉบับใส่ไว้ในกระเป๋าสองใบ พรุ่งนี้ค่อยเอาฉบับสำรองออกมาใช้ก็แล้วกัน เนอะ คุณพ่อ เนอะ