อุทัย พามา ซี

ใครคิด คุณแม่คิด งานแปลก็ไม่เสร็จ #เรียนรู้โลกกว้าง ก็ต้องไป หิ้วงานมาเที่ยวด้วยกันสิ รออะไร ไปกันเลย

เราออกเดินทางเช้าวันอาทิตย์ตามแนวคิด #เที่ยววันธรรมดา หลังจากดูแผนที่ประเทศไทยซ้ำแล้วซ้ำอีก คุณพ่อคุณแม่ตัดสินใจไป #เที่ยวเมืองรอง กัน จุดหมายปลายทางครั้งนี้คือสุโขทัย พอหาจุดพักครึ่งทางก็มาลงตัวที่ อุทัยธานี

เมื่อคุณแม่วุ่นวายอยู่กับงานแปลจนวินาทีสุดท้ายก่อนออกจากบ้าน ได้แค่จองที่พักไว้ซุกหัวนอนเท่านั้น ไม่มีเวลาวางแผนว่าจะแวะที่ไหนบ้างเลย ขับรถเที่ยวครั้งนี้จึงเป็นไปตามยถากรรม ขับไปคิดไป ใช้เวลาไม่ถึง 3 ชั่วโมงดีก็เข้าเขต เกาะเทโพ จังหวัดอุทัยธานี

แวะกินไอศกรีมที่สวนมัลเบอร์รี่ ดูเหมือนจะเป็นทั้งร้านกาแฟและที่พักชื่อ “The Sun House Coffee ไร่สุดท้าย” ตอนแรกลูกชายสองคนไม่ยอมลง ขอนั่งรออยู่ในรถ จนคุณแม่กินไอศกรีมมัลเบอร์รี่ไปเกือบครึ่งถ้วย ไปเชิญชวนลูกอีกครั้งให้ลงมากินไอศกรีมกัน ลูกยอมลงมาอย่างเสียไม่ได้ คุณพ่อถ่ายรูปอุโมงค์ต้นมัลเบอรร์รี่ไว้เป็นหลักฐาน จากนั้นขับวนรอบเกาะเทโพแล้วมาจบที่สะพานแขวนเกาะเทโพ หนึ่งในเส้นทางขี่จักรยานรอบเกาะ ซึ่งเป็นจุดเดียวที่ลูกชายคนโตยอมให้ถ่ายรูป หลังจากคุณแม่พูดจาหว่านล้อมอยู่สามนาที

มื้อกลางวันกินปลาแรดทอด ต้มยำกุ้ง หมูทอดกระเทียม (ที่ลูกบอกว่าอร่อยกว่าที่คุณแม่ทำ) ที่ร้านเรือนแพประมง รสชาติดี กินคลีนเลย

จากนั้นขึ้นเขาสะแกกรัง เป็นที่ตั้งของวัดสังกัสรัตนคีรี จะขับรถขึ้นก็ได้หรือจะเดินขึ้นบันไดเกือบห้าร้อยขั้นก็ได้ สามหนุ่มบ้านนี้จะเลือกแบบไหนคงไม่ต้องบอกนะ ลงจากเขาก็ได้เวลาเข้าที่พักพอดี

คืนนี้เราพักที่บ้านสวนจันทิตา เดี๋ยวอัลบั้มหน้าจะลงภาพให้ดู มื้อเย็นวันนี้คุณพ่อพาขับรถเข้าเมืองมาเดินเล่นที่ตรอกโรงยาอันแสนเงียบเหงา เพราะเป็นถนนคนเดินที่เปิดเฉพาะวันเสาร์ช่วงบ่าย ๆ ถึงค่ำ ๆ (เที่ยววันธรรมดาก็แบบนี้ แต่ที่บ้านชอบ)

จากนั้นขับรถมาจอดแถวตลาดเทศบาลริมแม่น้ำสะแกกรัง แม่ค้าอัธยาศัยดีทุกคน ภูมิใจนำเสนอของที่ขายอธิบายละเอียดพร้อมบอกให้ถ่ายรูปเลยไม่ต้องซื้อก็ได้ คุณแม่กับลูกชายคนเล็กได้ข้าวเกรียบว่าวมากินกันคนละแผ่น ถ่ายรูปเสร็จ ของคุณแม่ร่วงกราวเพราะมือหนักไปหน่อยทั้งที่คนขายเตือนแล้วเตือนอีกให้ใส่ถุง คุณแม่ดื้อไม่เอาถุง บอกเปลือง สรุปต้องแย่งลูกกินในที่สุด

มื้อเย็น เดินไปกินปลาแรดลวกกับซี่โครงหมูทอดกระเทียมที่ร้านเจ๊ดาปลาลวกตามที่คุณป้าเจ้าของบ้านสวนจันทิตาแนะนำ อร่อยมาก

คุณพ่อพาเดินกลับมาที่ริมแม่น้ำอีกครั้ง ขอถ่ายรูปวัดโบสถ์กับสะพานวัดโบสถ์ไว้เป็นที่ระลึก แล้วรีบกลับเข้าที่พักเพื่อให้คุณแม่ได้ทำงานแปลก่อนที่คืนต่อไปจะเข้าไปนอนในป่าและไม่มีไฟฟ้าใช้

ไม่รู้ระหว่างคุณแม่ที่จะไม่มีไฟฟ้าไว้นั่งทำงานแปล กับคุณพ่อที่จะต้องนอนแบบไม่มีแอร์และลูกที่ไม่มีที่เสียบปลั๊กชาร์จไอแพด ใครจะน่าสงสารกว่ากัน

Imagery: Uthai พามา See familygallery and Uthai พามา See resortgallery